Afgelopen woensdag merkte ik dat het knipperlicht niet meer deed, waarvoor hij bedoeld is.
In eerste instantie het idee dat er een lampje kapot was, maar de symptomen wezen toch meer in de richting van het relais. Na verloop van tijd knipperde er helemaal niets meer en ook het markante geluid van het relais was niet meer te horen. Nog even gedacht de boel open te halen en te controleren op corrosie, echter toch maar een nieuwe besteld en geïnstalleerd. Probleem opgelost! 🙂
Gisteren alles weer geïnstalleerd.
Ik ben ‘s-middags naar de bouwmarkt gegaan met de bedoeling om daar een contactlijm te kopen om het glaswol te verlijmen aan het dak.
Na een gesprek met één van de medewerkers daar, gaf hij aan het niet daar mee te doen. “Wordt een grote smeerbende”, zei hij. Hij stelde voor het met tapijt tape te proberen. Toen hij het noemde, vond ik het niet ééns zo’n gek idee! Dus, rolletje aangeschaft en aan de gang gegaan.
Die tapijt tape was een prima idee en makkelijk aan te brengen.
Vervolgens dakhemeltje, zonneklephouder en de zonnekleppen gemonteerd. check!
Het dakhemeltje was niet meer schoon te krijgen, ondanks de diverse schoonmaakbeurten.
Vuil, vet en andere ondefinieerbare zaken hebben nagenoeg 50 jaar de tijd gehad zich lekker te nestelen, dus die krijg je ook zomaar niet meer weg. Heb er voor gekozen het dakhemeltje op te frissen met leerverf van HG. Ik heb ‘leerverf-kit voor zitmeubels’ gekocht en hiermee aan de slag gegaan.
Eerst nog maar eens een keer schoongemaakt en ontvet. 🙁
Vervolgens de primer opgebracht. Is wel vrij lastig te zien, omdat het kleurloos is en je hierdoor de kans loopt plekken over te slaan. Dit een paar dagen laten drogen en vervolgens de leerverf aangebracht. Viel me overigens een beetje tegen qua dekken. Ik had verwacht dat het in 1 keer klaar zou zijn, maar er zijn 3 lagen nodig. Het verschil is echter inmiddels goed te zien en de boel is er aardig van opgefrist.
En natuurlijk gelijk de zonnekleppen dezelfde behandeling gegeven. √
Ik was er al eens voorzichtig aan begonnen enkele maanden geleden…..
Durfde destijds niet door te drukken met het losmaken van de klemmetjes die het dakhemeltje vasthouden. Kwam ook een beetje door de ‘horror-verhalen’ die ik had gelezen over frames die braken, gescheurde dakhemeltjes, etc.
Vandaag maar eens een nieuwe poging gewaagd.
Althans,….. ik heb m’n vrouw gevraagd het te doen, omdat ze wat meer gevoel erin kan leggen en, ook niet onbelangrijk, veel meer geduld heeft dan ik. Geloof me, dat is nodig bij deze klus.
Ook is het handig het met z’n tweeën te doen. Een extra paar handen is nooit weg bij dit soort werkzaamheden.
Beschermbril, mondkapje en handschoenen komen goed van pas. Er verzamelt zich behoorlijk wat stof en als de isolatie uit glaswol bestaat is wat extra bescherming nooit weg.
Een uiterst handig stuk gereedschap is overigens een ijskrabber.
Hiermee kan je de kracht redelijk goed verdelen en je kunt er goed mee wrikken. Vervolgens hebben we van achteren naar voren gewerkt, waarbij de lange stukken redelijk vlot gingen. Vooral een begin maken in de hoeken was nog wel eens lastig.
Uiteindelijk toch nog redelijk snel, na ongeveer 20 minuten, alles zonder beschadigingen eruit gekregen. (wat een teamwork!!!)
Nu de boel restaureren door de beschadigingen te repareren (2 kleine scheurtjes), nieuwe isolatie te plaatsen en vervolgens het dakhemeltje en de zonnekleppen verven met lederverf, zodat alles er weer fris uit komt te zien.
Mocht iemand tips hebben wat voor soort isolatie te gebruiken tussen het dak en het dakhemeltje, laat het me weten!!
De laatste tijd had ik wel heel erg het gevoel in een kuil te zitten als ik achter het stuur kroop.
Tijd dus om de vulling te vervangen!
Ik had nog een vulling op nieuw liggen van de zitting.
De rechterstoel was al vernieuwd, voordat ik de Volvo kreeg. Die kant zat ook prima. De bestuurderskant kon een stuk beter.
Is een vrij simpel klusje wat redelijk snel te doen is.
Als je beide vullingen van de zitting wil vervangen is het handig eerst de vulling voor de voorzijde erin te doen. Als je het andersom doet wordt het een behoorlijk gevecht. Na een minuutje of 15 zit de nieuwe vulling op zijn plek en na een korte ‘zit-test’ goedgekeurd. 🙂
Afgelopen weekend bezig geweest met het herstellen en aansluiten van de originele radio antenne die is gemonteerd op het schutbord RV.
Toen ik de wagen begin dit jaar kreeg was de radio, die erin zat, gemonteerd aan een losse antenne die binnen langs de deurstijl naar beneden in het opberg vak verdween. De originele antenne was nog aanwezig, echter de antenne kabel was nergens te vinden.
Eerst maar eens de bekleding losgemaakt in het interieur rechtsvoor.
Ik vermoedde dat hier ergens de kabel te vinden zou moeten zijn of dat hij hier ergens tevoorschijn zou moeten komen. Ik dacht dat de kabel ergens uit het ronde gat tevoorschijn moest komen, echter na wat vissen met inbussleutels bleek dat hier weinig te vinden was.
Vervolgens maar eens de hele kabel eruit getrokken om te zien of er lengte genoeg was en of er überhaupt nog wel een complete draad aanwezig was.
Lengte was ruimschoots aanwezig en de kabel was ook compleet, maar hoe krijgen we dat ding nu ergens naar binnen?
Mijn zoon gevraagd de kabel vanaf boven voorzichtig te bewegen, zodat ik kon horen waar de kabel ergens zat.
Ik kon hem echter nog steeds niet te pakken krijgen uit het ronde gat (zie foto 1). Na nog wat ‘zinloze’ pogingen gaan schijnen met de zaklantaarn door het ronde gat en gevraagd of hij licht zag. Het antwoord was: “Ik zie geen licht maar wel je duim”!
“Huh”? Na gecheckt te hebben of hij echt mijn duim zag en geen schaduw nog eens wat beter gekeken om vervolgens een gat te zien achter de schakelaar van het leeslampje waar de kabel doorheen kwam.
Kabel verder doorgetrokken, in mijn nieuwe radio gestoken we zijn af van ‘de kooi van Faraday’. Top!
Afgelopen zondag erg veel startpogingen nodig om de boel aan de gang te krijgen. *umpf*
Normaal gesproken is het: choke uit en binnen 3 sec. aanslaan. Nu wilde het maar niet lukken…
Geloof ik wel 15 keer startpogingen gedaan, maar gaf geen sjoege. Uiteindelijk na een kwartier van pogingen en checken van bobine, aanwezige vonk, bougies etc, besloot ie dan toch om aan te springen om vervolgens een heerlijk uurtje ermee rond te tuffen.
Begin dit jaar had ik zo nu en dan hetzelfde, echter zo moeizaam als afgelopen zondag heb ik het nog nooit gehad. Tijd voor verder onderzoek.
Ben begonnen met een check van de accu.
Ik verbeelde me dat de startmotor moeizamer rondging dan toen de buitentemperatuur nog wat hoger was. Spanning was echter goed (12,49V) en ook tijdens starten ruimschoots voldoende aanwezig. check
Vonk vanaf bobine nogmaals gecheckt. Zag er prima en mooi blauw uit. check
Zelfde check op de bougies gedaan en geïnspecteerd. Ook dit zag er allemaal prima uit. check
Verdeler open gemaakt en de boel losgehaald. Contactpuntjes zagen er goed uit, maar voor de zekerheid even voorzichtig geschuurd. (p1000) Verdeler schoongemaakt aan de binnen- en buitenkant. Binnenkant was wel wat vettig vond ik dus hier extra goed schoongemaakt. check
Als laatste de accupolen aan een inspectie onderworpen. Deze zagen er ‘redelijk’ uit.
Heb de boel losgekoppeld, ontvet, staalborstel erover, nogmaals schoongemaakt en opnieuw de accukabels aangesloten en zuurvrije vaseline erover gesmeerd.
De massakabel wat extra aandacht gegeven, omdat hier vaak startproblemen door worden veroorzaakt. Deze volledig losgehaald, ontvet, staalborstel erover, nogmaals schoongemaakt en ook het contact van de massakabel op de carrosserie dezelfde beurt gegeven. Dit leek nodig te zijn, omdat ook hier de boel enorm vet was. check
Vanmorgen om 10:00 uur nieuwe startpoging gedaan.
Als vanouds! Choke uit en vrijwel direct aanslaan. Blijkbaar heeft het geholpen. Top!
Ik verdenk overigens dat er een slechte massa is geweest.
Mocht het probleem zich onverhoopt nog eens voordoen, kan een extra massakabel op het motorblok een oplossing zijn. Ik kijk het eerst even aan en hoop dat dit het geweest is.
Gelijk maar een kort ritje door de omgeving gemaakt om het ’te vieren’.
Overigens is in bovenstaand filmpje ook het nieuwe radiopaneel te zien die op de plaats zit van het radiogat en de de retroradio Caliber RCD120BT die onder het dashboard is gemonteerd. En trouwens ook de mooie sleutelhanger die ik van mijn zoon heb gekregen voor vaderdag. 😉
De laatste weken weinig aan restauratie toegekomen.
Met de huidige temperaturen en weersomstandigheden van de laatste weken geniet ik ook liever van ‘het cruisen’ door de omgeving moet ik zeggen. 😉 Overigens doemden vanmiddag opeens 2 ander Volvo’s in mijn achteruitkijk spiegel op in de omgeving van Altena. Volgens mij een Katterug en een Amazon. Ze hebben een tijdje achter me aangereden, totdat ze afsloegen ergens tussen Altena en Peize. Duim omhoog en even toeteren. Leuk!
Het vervangen van de radio stond al een tijdje in de planning, maar vandaag toch maar eens afgerond.
De radio die erin zat functioneerde niet echt goed meer en was van een latere periode dan 1966. Dan heb je de keus tussen origineel of een moderne radio in retrolook. Toch maar gekozen voor de moderne variant en retrolook.
Na vele weken te hebben gedacht over hoe ik de vervangende radio ging installeren, toch maar besloten deze te plaatsen onder het dashboard in een DIN 1 onderbouw bakje.
Ik wilde ‘m eigenlijk in de radio opening plaatsen, maar dit heeft standaard net niet genoeg ruimte voor een DIN 1 afmeting. Dit is allemaal aan te passen, echter kreeg ik het vermoeden dat als ik het originele gat naar DIN 1 formaat zou zagen ik hier spijt van zou krijgen. Ben dus op zoek gegaan naar een origineel radio paneel (inmiddels gevonden, maar nog niet ontvangen) die ik ga plaatsen op de plek waar de ‘oude radio’ zit en heb de retroradio Caliber RCD120BT onder het dashboard gemonteerd. Een goede plek en een prima oplossing met zo weinig mogelijk schade aan het dashboard.
Zoals al in een eerder bericht gemeld waren de zonnekleppen, bij nadere inspectie, in vergaande staat van ontbinding.
Vulling helemaal vergaan, binnenwerk wat erg verroest was en het liep ook allemaal wat stroef.
Het eerste plan was om als vulling neopreen te gaan gebruiken.
Dit is makkelijk te verwerken en te verlijmen en goed op maat te knippen of snijden. Bij nader inzien bleek dit toch niet een goede oplossing. De stof is moeilijk te verkrijgen en te dik (10 mm) of te dun (2 of 3 mm). Na wat speuren op het internet zag ik een bericht op een Amerikaans forum van iemand die een yoga mat hiervoor had gebruikt. Klonk me goed in de oren, dus bestelling geplaatst voor een mat van 180 cm bij 50 cm met een dikte van 5 mm. (was nog geen € 10,00)
Volgende dag de yoga mat in huis en na een paar rek en strek oefeningen aan de slag gegaan.
Eerst maar eens een mal geknipt en deze vervolgens gebruikt om alles op maat uit te knippen. Zo’n mat bleek prima spul om te verwerken en te verlijmen.
Het opnieuw dichtmaken was lastig.
In eerste instantie was ik van plan de opening dicht te naaien. Bij nader inzien leek me dit een moeilijk uitvoerbaar idee. Sealen met hitte lukte niet, dus vervolgens de oude vertrouwde secondelijm gepakt. Hiermee de boel netjes dichtgemaakt en voorzichtig bijgeknipt.
Ben dik tevreden over het eindresultaat!!!
Bij het doorspitten vandaag van wat ‘Service Manuals’ viel me opeens op dat een specificatie op de type aanduiding met hetgeen er is gepubliceerd op Volvo Tips niet overeenkomt met de daadwerkelijk uitvoering van de auto.
De code die aangeeft wat er voor bekleding wordt gebruikt geeft het volgende aan op Volvo Tips: 308-501 = Black with headrests.
Als dit het geval is en hetgeen is zoals de auto ooit origineel is afgeleverd, dan moeten we nog ff wat kwijt op de ‘bucket list’. Dit zou betekenen dat we nog hoofdsteunen moeten gaan installeren. Afijn, is wel één van de laatste zaken die ik zou aanpakken, maar wel ééntje om te onthouden.